Uitstel.......

Maandag 1 juni worden we verwacht bij de arts. Als ik zit te wachten bekruipt me het gevoel dat ik, zolang ik nog niet naar binnen ben gegaan, altijd nog vijftig procent kans heb dat het geen kanker is. Dokter Olga is woest, de patholoog heeft het nog niet klaar. Ik ben heel kalm en denk met een grijns; nog steeds vijftig procent kans.
Een half uurtje later belt ze op, we hadden net even iets gegeten en de laatste slokken spul voor de CT weggewerkt, dat ik direct terug moet komen. De patholoog had niet genoeg materiaal, de biopten moeten opnieuw worden genomen. Dat is niet grappig! Gerard parkeert de auto en ik ren weer naar afdeling 13 (hoe verzin je het) waar ze al op mij staan te wachten. Wat een zegen dat ik de ademtechniek van de yoga heb! Nu kan ik waarmaken wat ik altijd sta te preken tegen de zwangere dames. En het lukt. Dokter Olga neemt vier grote happen uit mijn binnenkant en zegt: 'dieper gaan kan ik niet, ik zit al bijna in uw longen'. Volgens mij hebben we dezelfde, droge humor. Net op tijd kan alles mee, de koerier heeft gewacht.

Ik ga een half uurtje plat in de auto, het is wel heftig maar de CT is een kwestie van liggen dus dat komt wel goed. Vreemde gewaarwording als de contrastvloeistof naar binnen glijdt en ik visualiseer dat ik van binnenuit helemaal licht geef, behalve het stukje bij de baarmoedermond. Nu maar hopen dat het helpt. Om drie uur staan we weer buiten en gaan een beetje rondrijden om het van ons af te laten glijden. Woensdag hoor ik meer..........