Diepgang.......

Christiane Beerland schrijft:

Overspoeld, overweldigd, door niet echt 'aanwezig' te zijn bij de Volheid die je bent; vraagt om een totale ' intrede' in jezelf, in je lichaam, om een transformatie. Maak je meester over jezelf en leid die massa energieën in je wezen. Kijk niet zomaar toe. Oude structuren en gewoonten dienen omver
gehaald te worden. Vreugde om jouw Zijn gevraagd ! ! LAAT je niet zomaar leven als
een zombie, als een robot, in functie van anderen of van dingen die niet echt van waarde zijn. LEEF zélf, sta recht als MENS en word bewust Leider over je energieën ! Jij hebt te weinig ' deelgenomen' aan jezelf, jezelf als het ware buitenshuis gezet, buiten je waarheidslichaam. Een massa aan energieen, scheppingskrachten en emoties in jou vragen nu om transformatie, om een opnemen van Meesterschap over jouw leven, jouw lichaam, jouw energieën. Zo, kijk niet meer toe op jezelf, van de buitenkant als het ware, maar treed binnen in jezelf en identificeer je met de Innerlijke Krachtbron die in je zit. Maak je meester over jouw bestaan en blijf niet langer staan toekijken aan de buitenkant van jezelf.
Kleine millimeterstraaltjes water stromen
naar buiten onder de voordeur door, ten gevolge
van een waterlek in huis. Je komt thuis
en je schrikt : de Plutonische waterleidingbuizen
zijn als het ware gesprongen. Symbool
voor : jij bent ervan overtuigd dat Iets of
Iemand, dat een gevaar van emoties en gevoelens
en begeerten je kan overweldigen,
overmeesteren, dat jij geen verhaal zal hebben
tegen die massa aan energieën en emoties,
dat je over-machtigd zal worden. Dit is
niet waar. .. wanneer je maar leeft zoals het
leven je dit vraagt. JIJ BLIJFT BIJ JEZELF
en JE LAAT DE SCHEPPINGSKRACHTEN
VOORTDUREND OP VRUCHTBARE
WIJZE IN JE STROMEN: je zet ze in voor
creatieve zelf-ontwikkeling ! , voor productiviteit!
llJ LAAT JE NIET OVERMEESTEREN,
DOOR NIETS OF NIEMAND : jij
bent meester over jouw bestaan, over jouw
lichaam, over jouw energieën. De ' veilige
basis'. .. ligt in jezelf!
Jij laat ook het verleden niet over je heen
vloeien: jij bent 'mee' met jezelf! Jij hebt er
behoefte aan om heel dicht bij jezelf te komen
en je lichaam smeekt er nu om. Jij hebt
te lang geaarzeld om 'in' te treden, om deel
te nemen aan jezelf, aan je volle lichaam van
vlees en bloed. Nu geen getreuzel meer:
wanneer jij 'mee' bent met jezelf zal je ook
nooit het gevoel hebben dat iets in jezelf, of
iemand anders, jou zou kunnen overweldigen.
Immers, jij maakt je nu meester over
jouw leven, over jouw gevoelens ; nJ grijpt
de Scepter beet en weet dat jij de liefdevolle
Herder bent over jouw bestaan - die zijn
massa schapen-energieën in het juiste spoor
leidt. De Weg die je te volgen hebt hoeft niet
' hard' te zijn zoals je er misschien van overtuigd
bent (bijv. streng dieet, seks tegen je
zin, emotionele verveling, gezinsproblematiek,
werk, enz .... ) maar is zo zacht, zo zacht
als schapenwol en als vers groen gras, wanneer
je daar maar van overtuigd bent. Want je
werkelijkheid creëer je zelf Zo, nooit hoeft
nog een doom in je vel te prikken, nooit hoef
je nog af te dwalen van de hoofd-levensweg :
jij bepaalt jouw 'grenzen'; jij leeft vanuit
jouw weidse zijn, niet vanuit 'hebben' en
'grijpen' en 'zelf-miskenning als Mens',
want dit gaat met angst en verdriet en gevoelens van slachtofferschap gepaard. Vul je
niet met iets of iemand, maar vervul jezelf ;
laat scheppingsenergieën vrij stromen ; benut
ze op zinvolle wijze ! Jij bestuutt nu jouw levensenergieën met kracht en vastberadenheid. Jij weet dat alles op het juiste moment zal gebeuren ... Jij laat de dingen en de mensen rondom jou los ! ! ! (Wie grijpt kan worden 'gegrepen'). Jij weet alles op het juiste ogenblik te zeggen, te formuleren, zonder dat je er op voorhand mee bezig bent! Jouw weg wordt nu zacht en edel ; jouw weg maak je zelf en je maakt van jouw toekomst iets moois : deze overtuiging wortel je nu diep in
jezelf en het wordt dan ook zo. Geen enkele
andere overtuiging is sterker dan deze, zelfs
al zou de twijfel soms de kop opsteken. Dit
kan de oer-overtuiging van ' mijn leven wordt
heel goed, mooi en zachtaardig' nooit vertrappelen
! Vooral de kennis van diepe oude
zaken komt je nu van pas : jij weet al heel
lang, vanaf je ontstaan, vanaf je 'geboorte',
dat je ééns zou (moeten) kiezen om nooit
meer te lijden, te sterven ... zo, deze stap
voltrekt zich nu.2 Een grondige transformatie
zet zich door. Arm in arm met de mensen
waarvan je houdt ga jij verder door en jij
geeft nooit op ! Jij ziet het goed zitten.
Prachtig is dat. *Voeten zijn blij en dankbaar(!)
dat ze mogen gaan, dat ze je mogen
brengen naar de plaatsen waar je moet zijn
op deze aarde ... je hart zingt van vreugde en
niets kan nog stuk.
Je voelt je nog half in deJe voelt je nog half in de eierschaal, als een
kuiken, op zijn kop het leven ingedonderd.
Alsof jij niets aan jezelf, aan het leven in je
zou te zeggen hebben. Jij voelt je overweldigd,
overmachtigd. Weet dan dat dit maar
duurt zolang jij het leven aanziet als ' ik ben
machteloos en het leven is een toevallig gebeuren'.
Je hoofd weegt bovendien te zwaar;
indoctrinaties, oeroude gedachten uit een
eventueel ver verleden leven ... het lijkt allemaal
in je te omknelde hoofd te wonen. Je
Levende Zelf zou je als het ware willen ont-
2 Lees hierover meer in Nieuwe Dagen.
doen van die oude gedachten, van die oude
wereld waarin je nog vertoeft met overtuigingen,
maar jij meent machteloos te zijn tegen
datgene wat in je hoofd is binnengedrongen,
tegen alles wat op je hoofd drukt. Jij wil
eruit ! Jij wil je bevrijden ! Jij wil je -zij het
onbewust, vandaar dat dit signaal er nu is:
om je ervan bewust te maken- ontdoen van
een oude knelstructuur, van datgene wat men
op en in je hoofd heeft geplant ! Jij zou met
alle kracht willen wegwissen wat je ooit hebt
gezien, gehoord, gedaan, enz .... Jij wil er
niet meer van weten. Mogelijk met woede en
verdriet, in onmacht wil je wegwissen om
met een nieuwe lei te herbeginnen. Weet dan
dat alles wat jij in het verleden naar je toe
hebt gehaald een gevolg was van een gevoel
van (macht-)onmacht... en dat jij nu dient op
te staan als Grootse Liefdevolle Ik, dat jij
niets te verwachten hebt van anderen, maar
wel alles zelf in handen hebt: jij kan van nu
af aan omstandigheden naar je toe halen die
je slechts vreugde bezorgen, die je alles geven
wat je hartje maar verlangt. Maar dan zal
jij wel moeten GELOVEN in de Kracht van
de Mens die je bent en moeten werkelijk
OPSTAAN als herboren IK, jezelf niet langer
als zomaar één van de 'massa kleine mensen'
of als een onmachtig slachtoffer beschouwen.
Begin opnieuw. Genezing gaat hier vaak gepaard
met ook ' letterlijk' een nieuw Begin in
je leven aanduiden ... Wees verheugd om jezelf
! Wees dankbaar om jouw prachtige
Zijn. Maak je niet boos om wat niet is, om
wat geweest is, maar begrijp in zachtheid en
mildheid ... voel je niet wraaklustig of verbitterd,
in pijn, om de pijn die men jou heeft
aangedaan, want die heb jij zelf tenslotte naar
je toe gehaald ; begrijp nu jezelf, begrijp
waarom ... en LAAT LOS!!! Kom in de allerhoogste
liefde tot jezelf en stel je niet langer
de vraag 'waarom' . Je weet het: opdat jij
eindelijk zou gaan beseffen dat TIJ het waard
bent om bemind te worden ; om een heerlijk
leven te leiden en in te zien dat jij NOOIT
meer nare zaken op je hoofd hoeft te halen.
Trek een streep onder de onmacht van het
verleden (en eventueel de 'macht' waarmeeJlJ onbewust of bewust anderen naar je toe
hebt 'gezogen') en maak je op machtige wijze
meester over jezelf, NU : neem de waardige
scepter ter hand en tover jezelf het mooiste
tevoorschijn Want... zo werkt het energetisch
wel ! En vooral, open je HART ... en
liefde zal uit je stromen, ware liefde zal naar
je toestromen. Echter, zolang je in kwaadheid
en bitterheid in macht-en-onmacht blijft wonen
zullen daar confrontaties zijn die gevoelens
als onmacht en woede, bitterheid naar
boven halen. Dit hoeft niet langer. JIJ hebt
begrepen en haakt definitief af bij elke negatieve
overtuiging. Jij gaat nu door zonder
omkijken, in het volste zelf-respect. Dit is de
enige weg ! Een nieuw Begin gaat gepaard
met transformatie, met de geboorte van je
wàre IK : als mens die beseft dat hij als
waardig Meester aan het Hoofd van zijn
energie-inhoud staat en zijn leven en gezondheid
totaal in eigen handen heeft.

Radio-actief.....

Maandag 29 juni een gesprek met dokter Honcoop over de chemo. Het geeft 10% meer overlevingskansen, 100% meer schade in het lichaam. Ik kan maar moeilijk accepteren dat dat nodig zou zijn en heb dan ook eigenlijk al besloten dat ik het niet ga doen. Gelukkig is Gerard het wel met me eens want ik zou het moeilijk vinden als hij liever zou zien dat ik het wel doe.
s' Middag had ik een pet-scan, waarbij radioactieve suiker in je bloedbaan wordt gespoten en je dan een uur moet liggen zodat het zich goed verdeeld. Daarna ga je door een scanner, net als de CT maar dan een dubbele ring. Niet erg vervelend, alleen voelde ik de vloeistof wel erg goed.
Voor de tijd mocht ik niet eten en moest ik veel water drinken. Goed te doen, na de tijd geen raar gevoel ofzo. Snel weer naar huis, voor onderweg had ik al iets te eten mee genomen dus kon ik weer even helpen met voeren.
Vandaag heb ik nog eens gezocht naar hyperthermie. Dat is nog niet zo eenvoudig want dan moet je eerst bestraald worden en dan een uur later de hyperthermie. Als je dat vijf weken moet dan ben je dus gewoon vijf weken in het ziekenhuis. En hoe zouden ze dat regelen. Ik heb gebeld maar de behandelend arts uit Zwolle moet mij daarvoor aanmelden. Ik zie met vrees tegemoet hoe dat zal gaan. Zelf maar weer alert blijven, zoals ik de hele tijd al doe. Hoop toch echt dat het wel kan, anders heb ik namelijk 65% kans om te overleven, in plaats van 75%!
Inmiddels heb ik mijn eerste massage gehad bij Dali in Almelo. Bijzondere man. Hij stuurde ook nog een stuk over baarmoederhalskanker en de achterliggende problematiek van Christiane Beerland. Ik ben niet zo'n fan van haar maar de kern is denk ik dat je jezelf in het licht moet zetten. Maar hoe ......

Toevoeging aan mijn stukje voor de opleiding:

Voor mij betekende creatief werken een woordeloos bewustworden van rust en ruimte waarin iets ouds kan helen of iets nieuws kan ontstaan. Dat zou ik willen leren inzetten, waar en op welke manier dan ook.

En wie ben ik? Misschien dat tijdens die zoektocht hoe ik de creatieve therapie kan inzetten ook nog wel iets voor mijzelf kan ontstaan. Dat ik eindelijk iets kan doen om het doen, niet om het resultaat! Dat ik eindelijk mijn bestemming vind, dat ik zomaar opeens de kern van mijn bestaan ontdek. Toeval bestaat niet in mijn wereld, alles heeft een reden, ook de opwelling deze zomer deze opleiding te starten. We zullen zien, ik ga mezelf verrassen …………

Zoektocht

Zaterdag 27 juni
Gisterochtend naar Sylvia geweest in Heeten. Doorgemeten (veel stralingsbelasting, nu al) en adviezen gekregen.
Eind van de middag naar ma geweest, gepraat, verteld over hoe het nu verder gaat volgende week. Ze gaat 6 juli op vakantie maar ik denk dat ze er niet zo blij mee is dat ze nu weg gaat. Voor mij geen punt, het gaat wel langer dan een week duren :-(.
's Avonds een groep van 10 personen voor de partnerles zwangerschapsyoga. Ging wel lekker, maar ik moet toch eens een soort van lijst maken zodat ik niks vergeet en niet zo hoef na te denken. Daarna luieren voor de tv!

Inmiddels ben ik begonnen met de opleiding Creatieve Therapie van Civas. De beschrijving van mezelf kwam nog niet zo makkelijk:

Annet is de naam die mij is gegeven bij mij geboorte, vernoemd naar mijn oma Anna.

Roshni is de naam die Agastya van de Integrale Yoga Nederland mij heeft gegeven toen ik mijn yoga opleiding behaalde.

Schepers is de naam van de man waarmee ik al meer dan vijfentwintig jaar gelukkig ben.

Dubbink is mijn familienaam, de naam van mijn vader.

Wie ben ik?

Geboren op 3 november 1961. Onderwijzeres geworden maar altijd een passie voor de natuur gehouden. Of was dat een substituut? In elk geval altijd op zoek geweest. Paraveterinair geworden, veeverloskundige, yogadocent, gewichtsconsulent, natuurgeneeskundig therapeut (i.o.) en ook geschilderd, getekend, geboetseerd, potten gedraaid, gevild, geweven, gesponnen, papier geschept, naast werken in het onderwijs.

Handig met woorden, op papier en hardop. Woorden gegeven mij de mogelijkheid te beschrijven wat ik ervaar, wat mij beweegt, wat ik wens. En dat zie ik terug in mij werk. Begeleiden van studenten binnen een HBO opleiding. Kennis overdragen, feedback en feedforward geven, samen toewerken naar wijsheid, vaardigheid en attitude.

En toch mis ik iets. Als mens met een ‘open zenuw’ voor wat er bij anderen gebeurd en de wens om iets te kunnen betekenen in de ontwikkeling van die ander zijn woorden soms helpend, soms uitermate belemmerend. Het is tijd om op zoek te gaan naar andere mogelijkheden en uitingsvormen en voor mij om te leren, samen met die ander, een vertaalslag te maken naar eigen-wijsheid, emotie, ontspanning en groei.

Voor mij betekende creatief werken een woordeloos bewustworden van rust en ruimte waarin iets ouds kon helen of iets nieuws kon ontstaan. Dat zou ik willen leren inzetten, waar en op welke manier dan ook.

m nog niet zo makkelijk: En wat me dan weer opvalt is dat er niks voor mezelf inzit. Ben weer bezig om alles te plannen 'zodat ik er iets mee kan'! Wanneer ga ik nu eens iets voor mezelf doen!!!

's Avonds naar Zwolle om met Nanette te gaan eten. Zij moet ook weten wat er speelt, dat is wel zo eerlijk en ze hoort er voor mijn gevoel toch ook echt bij. Maar hoe zit het met dat hechtingsdingetje? . 'Ik ben gewoon uit de verkeerde vagina gekropen' zei Nanette. Zou het echt anders zijn wanneer je zelf het kind baart? Ik geloof het eigenlijk niet.

In gesprek

Op de fiets naar de Jumbo, prachtig weer, nieuwe fietspomp en fietstassen gekocht en nieuwe snelbinders :-). Vanochtend maar eens even gebeld met Zwolle over alle afspraken. Volgende week donderdag en vrijdag en vervolgens een brief dat ik maandag ook moet komen bij de mammapoli. Wat heb ik daar dan te zoeken? Bleek dat de dokter die mij gaat informeren over de chemo daar haar consult houdt. Inmiddels heb ik wel aangegeven dat ik meer neig naar de hyperthermie in combinatie met de bestraling. Daar word ik steeds duidelijker in, wat een geluk dat ik zo goed gebekt ben!

Ook hier weer snel en goed geregeld. Dr. Zwanenburg spreekt in dat ik het vrijdag met Dr. Roelofsen moet overleggen. Heb nog niet twee keer dezelfde dokter gezien.

Verder de hele ochtend bezig geweest de meditatieles voor te bereiden voor zondagavond. Het gaat over stilte ........

Een belangrijk stukje vind ik over het in gesprek gaan met  het lichaam. Dat zal ik zeker moeten gaan doen de komende week. En ook met de oorzaak van de ziekte, laat het lichaam zelf maar eens het woord nemen. En verder op zoek naar de innerlijke gids.

Voor zaterdag heb ik een afspraak bij de MassageProfessionals in Almelo. Daar hebben ze ervaring met mensen met kanker dus ik laat me wel verrassen. 

Volgende week ziet er dus als volgt uit:

Maandag: gesprek over chemo met Dr. Honcoop

Donderdag: gesprek over radiotherapie en evt. hyperthermie met Dr. Roelofsen

Vrijdag: patiënteninformatie en CT en pet-scan (weer aan de barium getverderrie!!).

We zullen ons maar eens weer gedegen gaan voorbereiden op dit geweldige programma door iets leuks te plannen. Eens denken wat ......

Moe.....

Dinsdag 23 juni vandaag. Gisteren voor de MRI naar Groningen. Het ging best goed, ogen dicht, heel langzaam in en uit ademen (18 tellen in - 9 tellen vasthouden - 18 tellen uit - 9 tellen vasthouden) en me voorstellen dat ik in de modder aan het rollen was en dan als een otter door de golven van de zee duiken om alle modder weer af te wassen.

Het apparaat stond te schudden als een malle dus ik ben ook nog een soort van afgetrild. Er kwam geen uitslag dus even langs 'mijn' afdeling en gevraagd of dokter Arts kan bellen voor overleg. Anders zit ik straks in Zwolle en dan heb ik niks meer in te brengen. Daarna naar Drachten gegaan om wat rond te wandelen. Helaas was mijn favoriete winkel gesloten maar er was wel een mooie boekhandel. Tijdens de rit naar huis belde er een andere arts om mijn vragen aan te horen en te beantwoorden. Ze zijn echt heel vriendelijk en mijn vraag ging over wat er nu verder gaat komen. Bestraling en chemo. Een alternatief voor chemo is hyperthermie. Daar ga ik dus in eerste instantie voor. Nu maar wachten op een oproep uit Zwolle. En op de zon ........

Vandaag is het ook weer donker weer, vanochtend les gegeven en een Dornklant gehad. Merk dat het me meer moeite kost om te focussen. Misschien wel goed voor me, maar ook weer niet. Heb ook uitgesproken dat het me ongelofelijk veel kracht kost om 'te willen'. Doe alles om gezond te worden, voeding, beweging, Henk Fransen en Sylvia gemaild, opruimen, maar waar het werkelijk om gaat, daar kom ik zomaar niet bij. Ik ben echt heel moe........

Lekker belangrijk........

Opeens vraag ik mij af hoe 'belangrijk' ik mezelf eigenlijk vind. Niet, denk ik. Natuurlijk weet ik wel dat Gerard me niet kan missen, maar voel ik dat ook zo? Een vreemde gedachte die ook maakt dat ik heel makkelijk onthecht. Of heb ik een hechtingsstoornis en is het juist het aanhechten dat er niet is, in plaats van het afhechten :-). Effe over nadenken!

Meer weten......

Het is inmiddels al weer donderdag 18 juni en volgens de kalender begint vandaag de Ramadan. Voor mij geldt dat het grote ontgiften en kracht opbouwen is begonnen. Ik eet supergezond en ben begonnen met de Padma Basic van Amci Lobsang. De groente en blauwe bessen zijn niet aan te slepen en ook drink ik groene thee (niet lekker, wel verstandig) die ik opleuk met citroen of gember.
Afgelopen maandag ben ik onder narcose onderzocht in Groningen. De tumor is zo'n 7 centimeter en niet operabel door metastasen in de bandjes en lymfeklieren. Dat wordt dus bestralen en chemo. Er moet nog een MRI worden gemaakt om het precieze stralingsgebied te bepalen, dat wordt maandag de 22ste gedaan. Ze zijn allemaal geweldig aardig, en ik kan er met mijn voeten eerst in terwijl mijn hoofd buiten blijft, gelukkig!
Ondertussen gaat eigenlijk alles gewoon door. Ik beoordeel stukken, beantwoord mails, bel met studenten en collega's, geef les in yoga en Lu Jong en doe de meditatiecursus. Weinig mensen die iets weten of zouden kunnen merken. Dat is best raar.
Gisteren kwam dokter Tichelaar plotseling langs. Nogal geschokt door het slechte bericht. Tja, leg dan maar eens uit dat je het wel ziet zitten en dat volgens jou het een diep probleem is dat zich heeft genesteld in het bekken omdat daar de kern ligt. (Het is een virus en het heeft je ziek gemaakt en nu gaan we dat laseren en volgooien met chemicaliën en dan word je weer beter :-)! )
In het boek van Henk Fransen staat iets interessants over de plek van de tumor en de kern van je probleem. Hij ziet een duidelijke relatie tussen je opdracht in deze wereld en het ontstaan van de ziekte kanker. Dat zie ik zelf ook, maar hoe kom ik erbij?

Vanmorgen had ik deze mail, zo bijzonder:

Hallo Annet,

Ik wou je nog even laten weten dat ik tijdens mijn bevalling ontzettend veel aan jou en de cursus heb gedacht, in de meest positieve manier!

Bedankt dat je er was tijdens mijn bevalling.

De ademhalingstechnieken gaven mij rust en houvast en hebben ervoor gezorgd dat ik goed terugkijk op mijn bevalling ondanks dat de bevalling niet geëindigd is binnenshuis maar in het ziekenhuis.

Het was kalmerend dat ik bij de weeën kon vertrouwen op de rust die mijn ademhaling gaf en hierdoor "makkelijker" door de moeilijke momenten kon komen.

We zijn tijdens de persweeën naar het ziekenhuis gegaan omdat er geen voortgang meer inzat en uiteindelijk is Abel met de vacuümpomp gehaald.

Tijdens de cursus had je eens benoemd dat het verstandig is om met een baby die met de vacuümpomp is gehaald naar een osteopaat te gaan. Ik volg je advies op, ik zie dat Abel sinds 2 dagen een voorkeurshouding ontwikkeld. Voor de rest is het een heerlijk en tevreden ventje die het super goed doet.

We genieten enorm!

Nogmaals bedankt!

Groeten Bertine en Abel!

Zou het daar dan zitten, is dit iets dat te maken heeft met moederschap, zorgen voor de ander, er zijn? Ik weet het nog niet. Wat ik wel weet is dat ik zeker nog iets moet met 'het ongeboren kind' en mijn mogelijke tweelinghelft. Tijd om weer eens naar de Holterberg te gaan voor een ontmoeting!

Volgende week wordt het rustiger, vrijdag ga ik alle documenten terug brengen naar Stoas en dan even een pauze om voor mezelf alles beter op een rijtje te zetten. Ik probeer ook veel op te ruimen zodat er niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk ruimte komt.

Vijand noch vriend.......

Het is zaterdag 13 juni en er is weer een heleboel gebeurd. Natuurlijk een beetje saai om alle dagelijkse dingen te benoemen maar voor het proces is het denk ik toch wel goed. Dan blijft er een lijn in het verhaal en kan ik het, in later tijden, nog eens terughalen. Dinsdag 9 juni maar eens gebeld met Hardenberg omdat ik nog geen brief of bericht had. Ook nu werd er meteen actie ondernomen en in de loop van de middag belde Groningen dat ik vrijdag moet komen. De brief zal er woensdag hopelijk zijn. Heel vriendelijk, duidelijk en vol begrip word ik aangesproken. Voelt goed.
Donderdag ga ik om 11.00 uur naar Amci Lobsang in Ede. De onderzoeken bestaan uit polsdiagnose, urinediagnose, bekijken van ogen en tong en drukpunten. Hij geeft adviezen en ik krijg capsules mee, Padma Basic, voor de weerstand. Op dit moment is het van belang om het lichaam goed gezond te houden en de weerstand zo hoog mogelijk te maken, want wat er ook komt, die zal worden aangesproken. Ik ben een Badkan-Loong type.

• Loong (wind)
• Tripa (gal)
• Badkan (slijm)

Loong reguleert alles wat beweegt in het lichaam. Dit betreft onder meer de ademhaling, spieractiviteit, het zenuwstelsel en de emoties.

Tripa is de energie die de lichaamswarmte en de spijsvertering regelt en zorg voor een goede huidskleur.

Badkan is de energie die verantwoordelijk is voor de waterhuishouding in het lichaam zoals het lymfesysteem, slijm, maag-, darm- en andere sappen. http://www.amchilobsang.com/

Op basis van deze kennis kun je je voeding bijvoorbeeld aanpassen. Interessan is de vergelijking met de Ayurveda en wat ik inmiddels al doe qua voeding omdat ik dat de afgelopen jaren zelf heb uitgevogeld. Ook de adviezen van Henk Fransen en de overlap die in deze drie zit vind ik boeiend.

Vrijdag vertrekken we om 7.15 uur naar Groningen. We zijn mooi op tijd en om 9.00 uur worden we geïnformeerd door een verpleegkundige en om 9.15 uur zijn we aan de beurt bij dokter Arts (echt waar :-)!). Het is een grote, stevige, vrouwelijk arts, wat jonger dan ik maar heel duidelijk en eerlijk. Ik stel een paar vragen en ze geeft antwoorden in een taal die aansluit (goddank geen jipenjannke-taal). Het is een plaveiselcarcinoom veroorzaakt voor het HPV-virus.

Het humaan papillomavirus, ook wel HPV genoemd, is een genus van de familie papillomaviridae. Papillomavirussen kunnen abnormale celgroei van huid en slijmvliezen teweegbrengen en zijn de veroorzakers van wratten. HPV infectie kan ook de kans op het ontwikkelen van sommige vormen van kanker, zoals baarmoederhalskanker, verhogen. Sommige typen kunnen, indien ze niet tijdig door het lichaam worden vernietigd, een seksueel overdraagbare aandoening (SOA) veroorzaken. Ze werden ontdekt door de Duitse arts en viroloog Harald zur Hausen.

Er zijn meer dan honderd verschillende typen HPV bekend, de meeste zeldzaam en ongevaarlijk. Sommige zijn verantwoordelijk voor de wratten op handen en voeten. Ongeveer dertig typen worden gezien als soa, de types 6 en 11 veroorzaken genitale wratten en wratten op de stembanden, types 16 en 18 zijn verantwoordelijk voor veel gevallen van cervicale intra-epitheliale neoplasie of andere genitale tumoren. (Wikipedia)

En dit is 'm dan! Op de een of andere manier kan ik niet echt boos worden als ik dit prachtige dingetje zie. Is dat behoorlijk idioot of niet? Er zijn nog veel meer afbeeldingen te vinden en daar wil ik zeker nog iets mee doen. Ik zie het meer als een ongenode gast die mij iets te vertellen heeft. Ik weet alleen nog niet wat. En tot die tijd is het vijand noch vriend........

Dokter Arts stuurt me door voor bloedprikken en de anesthesioloog bespreekt de mogelijke operatie en het onderzoek onder narcose dat gepland staat voor maandag 15 juni.

Rond 13.00 uur is alles afgerond en staan we met een map vol informatie en een vol hoofd weer beneden. Bij de AHtogo halen we een broodje en salade en natuurlijk de onvermijdelijke blauwe bessen. Zou mijn lichaam al hebben geweten dat er kankerremmende stoffen nodig waren, ik heb er de laatste weken al kilo's van gegeten, zonder daar nu direct over na te denken, gewoon omdat ik er zin in had.

Ergens bij een brug eten we, onder een boom, onze lunch. Het feit dat ik nu kanker'patient' ben moet allemaal nog een plek verwerven.

's Middags nog wat stukken van studenten beoordeeld en om 19.00 uur komen Harald, Wieke en Matz. We staan net op het punt naar Almelo te gaan. Het is moeilijk om te communiceren als je allebei iets hebt. Wieke is, natuurlijk, enorm bezig met de zwangerschap en de spannende ontwikkelingen rond de hemangioom van de baby. Ik slinger de boeken over kanker maar snel in de vensterbank. Hoe moet ik de ruimte voor mezelf maken? Amci Lobsang was daar ook duidelijk in, genieten van je omgeving, ontspannen. Maar hoe doe ik dat wanneer iemand die zo dichtbij staat, zo gestrest is?       Nu moet ik weer de sterkste zijn ........... Hoe lang ga ik dat volhouden?

Berichtje dat raakt.......

Hoi Annet,

Het toilet onderonsje vandaag heeft best wel indruk gemaakt. Ik ben erover aan het schrijven en ik wil graag nog even iets sturen, gewoon als boodschap. 
Als eerst wilde ik zeggen dat ik het echt knap vind hoe je erin staat en dat je het gewoon met ons deelt. En wens je alle kracht en energie toe om hier door heen te komen. En dat je vooral maar overal enorm van mag blijven genieten.

Je bent er het hele jaar geweest voor ons gemekker en gezeur, dus daarom wil ik nog wat zeggen. Gewoon even als mensen, niet als docent/student. 
Ik snap heel goed dat je even nergens behoefte aan hebt en vooral je eigen ding wilt doen met de mensen om je heen, maar ik wil wel zeggen dat mocht je iets willen vragen of vertellen of wat dan ook, dan mag dat altijd. Geen situatie is te vergelijken en dat ga ik ook niet doen, maar misschien is het wel fijn om soms even wat te kunnen delen met iemand die juist niet zo dichtbij staat en een klein beetje snapt wat er allemaal gebeurt nu. Volgens mij staan we ook wel een beetje hetzelfde in het leven. Ik oordeel niet en deel niets met anderen. Ik snap het ook heel goed als je daar totaal geen behoefte aan hebt, ik wilde alleen laten weten dat mocht er ergens in je hele proces een moment komen dat je denkt 'nou, wat ik nu toch heb..', of als je juist even wat optimisme nodig hebt, dan weet je in ieder geval dat ik er nog ben, ook als de studie straks voorbij is. Dat is alles :)

Fijn weekend en geniet van de zon en al het moois!

Groeten,
Iris

Hoi Annet,

Wat lief dat je je moeder hebt verteld over me! Ze mag alles weten hoor haha. En ook helemaal mee eens, snap dat je niet op al die drama verhalen zit te wachten. Ik had daar wel minder last van, omdat het bij mij een groot geheim was. Heeft ook zijn voordelen. Al had ik vrijdag dan wel even een korte uitbarsting, maar dat was meer de herkenning denk ik, ik weet het niet. Ach dat maakt het ook wel weer mooi :) 
Gelukkig voel je ook geen angst. Ik zie het voor mezelf vooral ook als een cadeau. Er zijn zoveel mensen die alleen maar bestaan en mede door die ervaringen toen heb ik de kans gekregen om alles nog meer te waarderen. Wat ik jou ook hoorde zeggen over al het groen, alleen dat al. Leven hier is zo mooi! Daar ook wel, maar anders.. dat hoeft nog even niet definitief. Al heb ik nu wel veel makkelijker praten dan jij, zo achteraf, en ging ik er heel anders in..  Maar vind het toch ook wel iets bijzonders, ik heb wel meer mensen ontmoet die zoiets hebben meegemaakt, maar niet veel die er hetzelfde over denken. Die ken ik alleen via internet haha. 

En wat betreft voeding, daar kan ik uren over doorgaan, maar dat is een beetje uitvinden wat bij je past denk ik. En zo te horen had je ook al wel mensen om je heen die daar het een en ander vanaf weten. Ik heb zelf nog wel wat lijstjes ergens in mijn boek met wat diëten die ik moest volgen en ik kan je wel wat dingen vertellen die ik nog weet. Maar dat was wel voor een groot deel afgestemd op mijn situatie. Ben er nu wat minder mee bezig, slecht van me. Ik neem nog wel braaf elke ochtend mijn cocktail van algen (smaakt nog smeriger dan het klinkt) en gebruik nog steeds fluorloze tandpasta. Ik heb ook een tijdje alleen rauw voedsel gegeten bijvoorbeeld en vlees of zuivel probeer ik zo min mogelijk te eten. Volgens de arts die ik toen wel sprak waren oprechte zelfliefde en balans in lichaam en geest overigens de belangrijkste kern tot genezing, dus wat dat betreft zit je goed! Maar hij was nog zweveriger dan ik ooit zal zijn, wat ik toen wel fijn vond. Kwaad kan het in elk geval niet. Nu ik dit allemaal zeg, bedenk ik me dat ik ook echt weer meer bezig moet met al het goede wat ik toen heb geleerd. Misschien is dat mijn les nu weer hierin. Maar ik moet sowieso nog zoveel leren over leven, dat is het belangrijkste wat ik elke dag leer haha. Jij had het ook nog over een boek toch? Met hopelijk de zomervakantie op komst kan ik weer wat gaan lezen :) Geniet nog even goed van de rust vandaag, aangezien je deze week wel veel naar Groningen zult reizen. Nouja, best een mooie route die kant op. En geniet natuurlijk van de zon. Tot snel!

Groetjes,
Iris 

Verrassende reacties

The Future does not exist. We create the Future.

The Future does not change us. We change the Future. 

The Future does not come to us. We go to the Future.

The Future does not decide us. We decide the Future.

                                               Tulku Lobsang Rinpoche

Vrijdag 5 juni ga ik naar mijn werk. Studenten en collega's moeten, naast het gegeven dat ik flink doorwerk om alles zoveel mogelijk te beoordelen en zo goed mogelijk te begeleiden, weten dat ik binnenkort even uit de running zal zijn. Iedereen reageert op zijn of haar eigen manier, dat is bijzonder. Als ik de wc inloop staat een van de studenten te huilen. 'Ik zag het al aan je en ik weet wat er gaat komen. Ik was 18 toen ik de diagnose kreeg en heb mij er goed doorgeslagen. Maar het raakte me toch toen je vertelde dat jij nu ook kanker hebt. Blijkbaar zit er ook bij mij nog een stukje dat niet verwerkt is.' We staan wel een half uur te praten in de wc en denken erover om zelfs entree te gaan heffen voor het meeluisteren in dit unieke gesprek.

'Ik ben niet bang om dood te gaan' zegt Iris, en zo voelt het voor mij ook, maar we zijn er nog niet aan toe, het is hier nog heel mooi. 'Ik geniet veel meer van alles' spreekt ze uit, en ik denk 'wat vond ik het mooi vanochtend, op de weg naar Wageningen'. 

Ook zij heeft alternatieve wegen bewandeld en ik zal haar zeker nog eens om advies vragen.

Zaterdagochtend drinken we koffie bij mijn moeder. Zij blijft kalm ondanks de schok. Dat is wel prettig. Het raakt haar maar ze zegt ook 'je mag ook wel even niet sterk zijn' waarmee ik de bevestiging krijg dat ze heeft gehoord wat ik heb gezegd. Het is mooi dat je bent opgevoed met 'sterk en stoer zijn' maar dat kan ook belemmeren in het toelaten van je emotie. Ik heb nog steeds niet gehuild, zou dat moeten?

Ook de buren brengen we op de hoogte. Het is echt geweldig dat we zo goed met elkaar kunnen praten. Een cadeau dat zij hier wonen en we een beroep op ze mogen doen als het nodig mocht zijn. We delen onze zorg rondom ouders en familie en kunnen elkaar vertrouwen daar waar het privézaken betreft.

De boeken van Henk Fransen zijn binnen en ook heeft Amci Lobsang een mail gestuurd dat ik mag bellen voor een afspraak. Ook is de cursus van de Civas gekomen, Creatieve Therapie. Ben benieuwd! Nu alles nog rustig is en ik energie heb ga ik me er maar meteen een beetje in verdiepen. 

                                                 

Duidelijkheid!

Woensdag om vier uur vertelt dokter Olga dat het inderdaad niet goed is. Waarom ben ik niet verbaasd? En zo kalm? Geen idee, ik gooi het erop dat ik toch meer op pap lijk dan ik misschien had gedacht. Dat is fijn.
Het goede bericht is dat er geen afwijkingen in de CTscan zijn gevonden. Dat is dus super, de rest van lichaam geeft inderdaad licht in het donker zoals ik mij had voorgesteld.
Donderdag 4 juni kom ik in het multidisciplinair overleg en 's avonds zal ik horen wat er verder gaat gebeuren. Het tempo zit er goed in, ook dat is heel fijn. Ik spreek uit dat ik het liefst naar Groningen wil en waarschijnlijk zal dat ook gebeuren maar dokter Olga neemt het mee in haar overleg.

Overdag stuur ik een mail naar Sylvia, die ik ken van de opleiding Medische Basis Kennis. Zij is slim en kan meedenken in het alternatieve pad dat ik naast het reguliere wil betreden. Ze belt me binnen tien minuten en heeft direct een aantal mooie adviezen. Een website 'Kanker, hoe verder' en Henk Fransen, een man die pleit voor de dubbele benadering zoals ik het zelf ook wil. Ik bestel meteen twee boeken.
Ook stuur ik een mail naar Amci Lobsang in Ede, waar ik een tijdje geleden een workshop heb gevolgd. De Tibetaanse geneeskunst heeft mij volgens mij ook nog wel iets te brengen.

Het is bizar dat Wieke in de loop van de middag belt, in tranen, de 20 weken echo is niet goed. Er is iets gezien aan de flank van de baby en er wordt direct gesproken over Spina Bifida. Wat een hysterisch gedoe als je nog niet precies weet wat er aan de hand is. We praten en bellen een paar keer en gelukkig krijgen ze voor dinsdag een afspraak in Nijmegen. Meteen op de juiste plek.
Maar hoe ga ik hier mee om? Doe ik wat ik altijd doe? De ander boven mijn eigen probleem en gevoel zetten en daarmee mijn ding, kanker, resumeren tot iets 'dat ik wel even regel'?
Gerard is ook duidelijk, jij telt. Voor hem is het ook niet eenvoudig, maar hij houdt zich geweldig.
We gaan om vijf uur even bij ze langs om te luisteren en mijn verhaal te vertellen. Niet gemakkelijk!

Mijn broers bel ik op om het bericht te delen. Joep zit in Praag maar hij belt terug, had het gevoel dat dat moest. Heel fijn. En ook Rik heeft tijd en een luisterend oor. Het mag, dit is mijn verhaal, ik mag ook naar mijn basis en er even zijn voor de ander maar zeker ook voor mezelf.
Ook collega Marjan is geweldig. Dat helpt mij weer om helder voor ogen te krijgen dat het betrokken zijn bij een ander niet hoeft in te houden dat ik mijzelf buiten beschouwing laat.

Om kwart voor zeven ga ik de les in het om half elf belt dokter Olga. Ik krijg binnen een paar dagen een oproep voor het UMC Groningen. Eerst opereren en dan behandelen of andersom afhankelijk van de onderzoeken.
Ik ga ervoor!

Uitstel.......

Maandag 1 juni worden we verwacht bij de arts. Als ik zit te wachten bekruipt me het gevoel dat ik, zolang ik nog niet naar binnen ben gegaan, altijd nog vijftig procent kans heb dat het geen kanker is. Dokter Olga is woest, de patholoog heeft het nog niet klaar. Ik ben heel kalm en denk met een grijns; nog steeds vijftig procent kans.
Een half uurtje later belt ze op, we hadden net even iets gegeten en de laatste slokken spul voor de CT weggewerkt, dat ik direct terug moet komen. De patholoog had niet genoeg materiaal, de biopten moeten opnieuw worden genomen. Dat is niet grappig! Gerard parkeert de auto en ik ren weer naar afdeling 13 (hoe verzin je het) waar ze al op mij staan te wachten. Wat een zegen dat ik de ademtechniek van de yoga heb! Nu kan ik waarmaken wat ik altijd sta te preken tegen de zwangere dames. En het lukt. Dokter Olga neemt vier grote happen uit mijn binnenkant en zegt: 'dieper gaan kan ik niet, ik zit al bijna in uw longen'. Volgens mij hebben we dezelfde, droge humor. Net op tijd kan alles mee, de koerier heeft gewacht.

Ik ga een half uurtje plat in de auto, het is wel heftig maar de CT is een kwestie van liggen dus dat komt wel goed. Vreemde gewaarwording als de contrastvloeistof naar binnen glijdt en ik visualiseer dat ik van binnenuit helemaal licht geef, behalve het stukje bij de baarmoedermond. Nu maar hopen dat het helpt. Om drie uur staan we weer buiten en gaan een beetje rondrijden om het van ons af te laten glijden. Woensdag hoor ik meer..........