De aanleiding is ook spannend. Afgelopen dinsdag (26 mei 2015) werd bij een bezoek aan de specialist duidelijk dat mijn lichaam niet helemaal in orde is, helemaal niet zelfs. Als artsen gaan rennen moet je je waarschijnlijk zorgen gaan maken. En het bizarre was dat er een soort kalmte over me kwam. Gewoon 's avonds yogalessen gegeven, en daarna met Gerard gepraat. Gewoon gaan werken, en daarna met collega Marjan gepraat. Gewoon.
In gedachten ga ik terug naar mijn reis naar Ethiopië, begin mei. Een geweldige ervaring! Maar vooral het diepe gevoel van rust dat ik daar heb ervaren. Het begon met respect; wij met al onze 'spullen' en ons 'gedoe' ten opzichte van deze mensen met hun trots en eenvoud. Alsof binnen in mijn lijf er een oergevoel van kalmte loskwam. En dat gevoel bleef, ook toen ik terug kwam in de werkelijkheid van onze westers wereld en de 'gekte' van mijn werkplek in het hoger onderwijs. Dat 'Afrika-gevoel' neem ik mee in wat zich nu ontvouwt.
Wat er gaat komen weet ik niet. Maandag opnieuw naar de specialist en dan een CTscan. We zullen wel zien. Allerlei scenario's gaan natuurlijk door mijn hoofd. Maar dat heeft weinig zin. Dus keer ik terug naar mijn adem en de kalmte van het 'Afrika-gevoel'.
